Η ύπαρξη λαγόχειλου που δεν περιπλέκεται με ανωμαλία της άνω γνάθου προκαλεί μικρή λειτουργική ανωμαλία και αποτελεί πρόβλημα κυρίως αισθητικής φύσης. Τις περισσότερες φορές το πρόβλημα αυτό συνδυάζεται με δυσμορφία της μύτης, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα το ρουθούνι που βρίσκεται στην ίδια πλευρά με το λαγόχειλο να έχει ανώμαλη θέση. Η επεμβάσεις για τη διόρθωση των δυο αυτών προβλημάτων πραγματοποιούνται ταυτόχρονα και σε ηλικία περίπου 3 μηνών, τότε που το βρέφος αποκτά βάρος που του επιτρέπει να υποβληθεί σε αναισθησία. Τις περισσότερες φορές ο θηλασμός μπορεί να συνεχιστεί πριν και μετά το χειρουργείο.

Το λυκόστομα διορθώνεται πριν το παιδί ξεκινήσει να μιλάει. Η επέμβαση συνήθως γίνεται σε ηλικία 6 έως 12 μηνών. Το σκίσιμο κλείνεται με τη χρήση τοπικών ιστών, η στοματική κοιλότητα επιμηκύνεται όσο το δυνατόν περισσότερο και συρράπτεται στη φυσιολογική θέση. Το 90% των παιδιών αναπτύσσουν φυσιολογικά την ομιλία τους. Σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάζεται λογοθεραπεία ενώ σε μερικά θα απαιτηθεί μια δεύτερη επέμβαση που ονομάζεται φαρυγγοπλαστική, εάν η στοματική κοιλότητα δεν αναπτυχθεί επαρκώς ώστε να απομονωθεί από τη ρινική κοιλότητα. Παιδιά με λυκόστομα αναπτύσσουν πολλές φορές μέση ωτίτιδα, που μειώνει την ικανότητα ακοής τους και κατ’ επέκταση την ανάπτυξη της ικανότητας ομιλίας. Σε αυτή την περίπτωση πολύτιμη είναι η συνεισφορά ενός ειδικευμένου πλαστικού χειρουργού.

Ένα μεμονωμένο λαγόχειλο δεν εμποδίζει τη διαδικασία σίτισης. Όταν όμως υπάρχει λυκόστομα, το μωρό δεν είναι σε θέση να θηλάσει, αλλά είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι μπορεί να καταπιεί φυσιολογικά. Το γάλα μπορεί να δίνεται σε σταγόνες στο πίσω μέρος της γλώσσας του μωρού με τη βοήθεια μιας μακριάς πλαστικής θηλής και το μωρό να καταπίνει και να τρέφεται κανονικά. Επίσης μπορεί να ταϊστεί με κουτάλι ή με σταγονόμετρο. Στην περίπτωση που το βρέφος πάσχει από λυκόστομα η διατροφή του μπορεί να γίνει με τον κλασσικό τρόπο χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.